زیباترین شعرهایم را برای تو می گویم ای سپیده تر از همه شعرهایم

ماه من غصه چرا؟
آسمان را بنگر که هنوز بعد صدها شب و روز .مثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد.
ماه من غصه چرا؟
تو مرا داری و من هر شب و روز آرزویم همه خوشبختی توست
ماه من دل به غم دادن و از یاس سخن گفتن کار آنهایی نیست که خدا را دارند .
غم و  اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید یا دل شیشه ایت از تب پنجره ی عشق زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا چتر شادی واکن
و بگو با دل خود که خدا هست ...خدا هست.
غصه اگر هست بگو تا باشد
معنی خوشبختی بودن اندوه است .
ولی از یاد مبر پشت هر کوه بلندی سبزه زاریست پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می خواند
که خدا هست ...خدا هست چرا؟غصه چرا؟!